شعر میدزدند...

بال مرغ شعرم را چیدند...      

اینجا خفقان شعرهاست...

 نام شعر  رنگ میبازد...

شعر سرمایه است برای شاعرش...

و حرفها دارد،گفته و ناگفته...

شعر بهانه نیست،شعر عشق است به آنچه میسرایی...

میگویند نام مدینه جذاب نیست...

اما مدینه چه جاذبه ای دارد ...

یکی آنرا "قسم به اشک علی میخواند" و دیگری"طوفانی از غم"!!!!

اما من میگویم مدینه ...

شهر نور است...

و شهر نور جذاب است...

شعر را دریابیم...

شعر محترم است ...

شعر را بشکافیم...

قلب شاعر آنجاست...

و بفهمیم که شعر کودکِ شاعرَش است...

گر چه گاهی نوپاست،اما باز...

قلب شاعر آنجاست...
پس بیایید در این بی نامی...

نام شعرهایم را پس بدهید...