شهری بنام برازیلیا،تا جنگ جهانی دوم در هیچ نقشه ای یافت نمیشد،زیرا چنین شهری تا اواخر دهه 1950 وجود نداشت.

امروز برازیلیا شهری است که متجاوز از یک میلیون جمعیت دارد و پایتخت کشور برزیل است.انگیزه ساختن شهر برازیلیا و انتقال پایتخت به آنجا این بود که کشور برزیل از نظر وسعت ،از جمله بزرگترین کشورهای جهان است و تا دهه 1950جمعیت آن کشور در حدود شصت میلیون بود،تقریبا 90درصد آنان در سواحل اقیانوس اطلس زندگی میکردند،زیرا این مردم آنچه میخواستند،از محصولات کشاورزی و غیر کشاورزی،در این حاشیه از کشور می یافتند و نیازی به دور شدن از ساحل نمی دیدند ولی سیاست دولت این بود که برای آباد کردن کشور،مردم را به داخل سرزمین پهناور کوچ دهند.برای این منظور برازیلیا که نزدیک به هزار کیلومتر از ساحل فاصله داشت انتخاب شد.

مع ذالک با توجه به وسعت و امکانات کشور،باید گفت که در کشاندن مردم به داخل کشور،این تغییر پایتخت هنوز قدم کوچکی بیش نبوده است و گنجایش برزیل در پذیرفتن جمعیت در داخل سرزمین خود،خیلی بیش از آن است که تصور میشود.

اقدام به تغییر پایتخت عملا با انتخاب ژوسینوکوبیچک به ریاست جمهوری وارد عمل گردید،وی در دوره کوتاه زمامداری خود،کلنگ آغاز ساختمان برازیلیا را در دشت کم درختی بر زمین زد و بلافاصله ساختن جاده ها و ارسال مواد ساختمانی و حرکت سیل آسای جمعیت به آن نقطه شروع شد و در سال 1960 که اواخر دوره ریاست جمهوری او بود،کارهای اساسی ساختمان شهر انجام شد و پایتخت رسما افتتاح گردید و ادارات تدریجا از پایتخت قدیم ریودوژانیرو به برازیلیا انتقال یافت.گر چه انتقال واقعی و عملی پایتخت سالها بطول انجامید.

و اما شهر برازیلیا شهریست بسیار مدرن که بر اصول شهرسازی بنا گردیده است و در ساختمانهای آن نو آوریهائی شده است که آنرا از ساختمانهای سایر شهر ها متمایز میسازد.به همین مناسبت هم سفیر یک کشور خارجی هنگام تسلیم استوار نامه خود در برازیلیا، به رئیس جمهور آن کشور گفت که با ورود به شهر برازیلیا،انسان احساس میکند که در شهری در کره مریخ فرود آمده است.

در مرکز اداری شهر میدانی است بنام )تریش پودرش)که به زبان پرتغالی معنی(قوای ثلاثه)را میدهد.در این میدان عملا بناهای قوای سه گانه،مجریه ،مقننه و قضائیه قرار دارد.مقرّ ریاست جمهوری از نظر از نظر معماری بسیار جدید و در داخل آن نیز غیر متعارف است.ساختمان قوه مقننه که مرکب از دو مجلس میباشد دارای دو سالن بزرگ دایره شکل است که بصورت دو کاسه ساخته شده، یک کاسه رو به بالا و دیگری رو به پایینذو در جوار آنها ساختمان بلند دبیر خانه است.

در پشت ساختمان مجلسین،ساختمان وزارتخانه های متعدد در دو ردیف ساخته شده اند و هر عمارت به یک وزارتخانه اختصاص دارد.

قسمت مسکونی شهر به چند ناحیه تقسیم شده و این تقسیم بندی طوری است که هر ناحیه از نظر اداری و زندگی خود کفاست و تمام خدمات شهری از جمله بیمارستان،پارک، سینما،فروشگاه ها،کتابخانه،کلیسا،مدرسه،اداره پست و غیره وجود داردو بنا براین مردم هر ناحیه ای برای انجام امور خود نیازی به خارج شدناز ناحیه خود و رفت و آمد بی فایده ندارند و خیابانها هم از روی هم عبور میکنند بطوری که نیازی به چراغ راهنما نیست.

قسمتی از شهر ،نزدیک قسمت اداری و وزارت خانه ها،ناحیه ای برای دیپلماتها در نظر گرفته شده و در این ناحیه؛به هر کشور قطعات بزرگ زمین داده شده است تا هر یک به میل خود و به سبک و سلیقه کشور خویش سفارت خود را بنا کنند.

سفارت جمهوری اسلامی ایران،نخستین سفارتی بود که در ساختن یک دفتر در زمین خود پیش قدم شد و رئیس جمهور،کوبیچک،برای تشویق سایر کشورها برای انتقال سفارت خود به برازیلیا، شخصادفتر سفارت جمهوری اسلامی ایران را افتتاح کرد و این عملی بود که در تاریخ دیپلماسی بی سابقه است.