آقا...در انتظار سپیده ی طلوعت مینشینم ؛ بی تو این غزلهایم، میمیرند...

<<آنکه درد من از او ،شکر که درمان هم ازاوست......شادمان آنکه همش زخم و همش مرهم ازوست>>

<<خم زلف تو که آشوب همه عالم ازوست......عالمی شیفته و دلشده و در هم ازوست>>

<<قالب خاکی و آنگه قدم افلاکی......این چه سر است که در آب و گل آدم ازوست>>

<<گر در لطف گشاید،همه غمها شادی است......باز اگر ناز نماید همه شادی غم اوست>>

<<گفتمش عالمی آن زلف ترا مفتونند......گفت زنهار از آن فتنه که در عالم ازوست>>

<<عجب از آتش رخسار جهانسوز توام......که جهان سوخته و کِشته ی ما خرم از اوست>>

<<ایکه گفتی بجوانی زچه خم گشته قدی......عشقبازی است که پشت همه عالم ،خم ازوست>>

<<تار زلف تو که از باد بهم در شکند......رشته الفت آشفته دلان ،محکم ازوست>>