همه ما سیگاری هستیم،بعضی به خواست و اراده خویش و بعضی بصورت غیر ارادی.
گاهی اوقات باعث تعجب است که این سیگار بدست چه کسانی کشیده میشود.
شاعری گوشه پارکی در فضای سبز و شاداب بهاری غرق در تخیلات شعروارش با حالتی خاص بروی صندلی تکیه زده و سیگاری گوشه لبش دودی رقصان روانه آسمان میکند .
دود سیگار آسمان را میپیماید و در هوا خود را پراکنده میسازد،این دود به سمت افراد غیر سیگاری و حتی متنفر از سیگار ،بیماران و کودکان معصوم عزیمت میکند و آنان را ناخواسته در خود میگیرد و اسیر طعم مرگبار خود میکند.
حال سوال پیش می آید که چه قانونی حمایتگر کودکان معصوم و کسانیست که سیگار سلامتیشان را به غارت میبرد؟
و بدتر از همه، پزشکی که قسم یاد میکند تا نجاتبخش انسانیت باشد ،پزشکی که تحصیلاتش سالها بطول انجامیده،پزشکی که خود باید گاه تجویز کننده و گاه بازدارند باشد در همان محلی که باید قسمهایش را جامه ی عمل بپوشاند ،چنان دست به دامان سیگار،پیپ و یا...شده است و ملتمسانه از آن درخواست دود میکند که انگار جانش را به آن بسته اند.
حال به نظر شما چه باید کرد؟
آیا منع کشیدن سیگار در معابر و مکانهای عمومی توسط قوه قانونگذار از واجبات و الزامات نیست؟
آیا تقدیم مرگبار دود دخانیات به دیگران حرام نیست؟
از تمام کسانی که این متن را میخوانند خواهش میکنم در جهت حمایت از سیگاریهای غیر ارادی که حتما تا بحال شامل بنده و شما هم گردیده بی تفاوت نباشند و با تذکر خود و یا نگاشتن متن یا حتی سروده و یا داستانی در این باره به وظیفه انسانی خویش عمل کنند.
شاید بخواهیم خود را نابود بسازیم...
آیا این جایز است که دیگران را نیز با خود به نابودی بکشیم؟
آیا این نوعی قتل نیست؟
قانون چه مجازاتی برای این نوع قاتلان در نظر گرفته است؟
خواهش میکنم...سلاحهایتان را بروی انسانهای بیگناه نکشید!
