فکر کرده ایم که امروز را چگونه گذرانده ایم؟...که در فکر فرداییم.

در هر لحظه ای باید همان لحظه را زندگی کنیم تا همه عمرمان را زندگی کرده باشیم،فرداهایی که اکنون آنرا رقم میزنیم و شالوده اش آن افکاریست که امروز در ذهنمان اندیشیده ایم.

فردای ما امروزمان است، از دیروز چه توشه ای برداشته ایم؟

آیا امروزمان را بهتر از دیروزمان میدانیم؟

که در اندیشه فردایمان هستیم.

از بزرگان شنیده ایم که هر کس دوروزش یکسان باشد از زیانکاران است.

پس همیشه به گفته هایمان جامه ی عمل بپوشانیم،و هر چیزی که احساس میکنیم به آن بیندیشیم.

و مرگ نعمتیست که حتی مستمندان هم آنرا از دست نمیدهند.

نعمتی که همه تجربه میکنند.

کسی که از مرگ میهراسد ؛لذت زندگی کردن را احساس نمیکند.

مرگ رویایی آرام است که خیال آشفته ای در آن وجود ندارد.

مرگ دفتر خاطرات زندگیمان را ورق میزند.و خوبیها و بدیها،زیباییها و زشتیها آشکار خواهند شد.

پس باید سعی خود را بر این گذاریم که دفتر زندگیمان را پر از خاطرات شیرین و نیک و خالی از خط خوردگی پر کنیم و هماره بر پلیدیها و ناپاکیها قلم بطلان کشیم.

اگر مرگ نبود چه بسا ،انسانیت جای خویش را به درنده خویی میداد و یکدیگر را پاره پاره میکردیم و از هیچ ناپاکی و جنایتی فروگذار نمیکردیم.

آری مرگ وجود دارد و در گوشه گوشه جهانمان شاهد جنایات سهمگین هستیم.مرگ هست و اینچنین است و اگر مرگ نبود...

گذر عمرمان را با سعادتمندی بگذرانیم تا سلامت باشیم و امیدوار که اگر غیر از این باشد همانا مرگ گواراتر خواهد بود.آسوده خاطر و بی آلایش زندگی کنیم تا مرگ را ساده بپذیریم و همدوشی و همراهی مرگ در زندگیمان را راحتتر درک کنیم.

ما هر چه میکنیم مانند قلمیست که مینگارد بر دفتر روزگار و خداوند بر این نگاشتن حاضر و ناظر است.پس شایستگی پیشه خود سازیم و بایسته گردیم در راه خداوند،رشته های آرزوهایمان را کوته سازیم که بلندی آرزو ما را زیانکار میگرداند.

خیلیها به حقیقتها پشت کردند وقتی آمال و آرزوهاشان طولانی گشت و فراموشکار میشوند و نیستی و هلاک از یادشان میرود و اینکه شروعشان ،بازگشتی هم دارد.و اینکه مرگ پایان کبوتر نیست،مرگ آغاز یک زندگیست و ابدیت مرگ را در آغوش میکشد.

زندگی همان مرگ است که هر لحظه به تاخیر می افتد و مرگ بودنی در نبودن است.

 وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِکَ الْخُلْدَ أَفَإِیْن مِّتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ * کُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ وَ نَبْلُوکُم بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً وَ إِلَیْنَا تُرْجَعُونَ ***سوره مبارکه انبیاء،آیات 34 - 35***

و ما پیش از تو براى (هیچ) انسانى، جاودانگى (و زندگى ابدى) قرار ندادیم، پس آیا اگر تو از دنیا بروى، آنان! زندگانى جاوید خواهند یافت؟! هر نفسى چشنده مرگ است و ما شما را با مبتلا کردن به بدى‏هاو خوبى‏ها آزمایش مى‏کنیم و بسوى ما بازگردانده مى‏شوید.

وَقَالُوا أَئِذَا ضَلَلْنَا فِی الْأَرْضِ أَئِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ بَلْ هُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ کَافِرُونَ**قُلْ یَتَوَفَّاکُم مَّلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ***سوره مبارکه سجده-آیات 10و11***

و گفتند آیا وقتى در [دل] زمین گم شدیم آیا [باز] ما در خلقت جدیدى خواهیم بود [نه] بلکه آنها به لقاى پروردگارشان [و حضور او] کافرندبگو فرشته مرگى که بر شما گمارده شده جانتان را مى‏ستاند آنگاه به سوى پروردگارتان بازگردانیده مى‏شوید(10)(11)

اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ***سوره مبارکه زمر-آیه42***

خدا روح مردم را هنگام مرگشان به تمامى باز مى‏ستاند و [نیز] روحى را که در [موقع] خوابش نمرده است [قبض مى‏کند] پس آن [نفسى] را که مرگ را بر او واجب کرده نگاه مى‏دارد و آن دیگر [نفسها] را تا هنگامى معین [به سوى زندگى دنیا] بازپس مى‏فرستد قطعا در این [امر] براى مردمى که مى‏اندیشند نشانه‏ هایى [از قدرت خدا]ست(42)