باز به کشت و چمن وزید باد بهار***باد به دشت و دمن دمید روحی دوبار

دوباره در صحن باغ گشت غزلخوان هزار***هزار دستان فکند غلغله در مرغزار

مرغان از هر طرف گرم دف و چنگ و تار

بلبل بر شاخ گل چنگ ابر چنگ زد***قمری بر شاخ سرو دوباره اورنگ زد

طعنه به زاغ و زغن مرغ شباهنگ زد***صبا به رزم خزان دائره جنگ زد

رعد فرو کوفت کوس بر زبر کوهسار

عید چو کاووس کی رخت به کیهان کشید***رستم فصل بهار رخش بمیدان کشید

خزان چو پور پشنگ دست زدستان کشید***شمس به شمشیر عدل داد زمستان کشید

سلطنت فروردین شد بجهان آشکار

به پشت ابرها هم ،پیک صبا زین نهاد***بر سر نسرین نسیم ،تاج و تبر زین نهاد

سواره سرو سهی،رخ سوی فرزین نهاد***و یا به سرتاج گل آزر بر زین نهاد

که تا برد زآن میان بهمن و اسفندیار

چو آسمان بر افراشت پرچم نوروز را***چرخ بمیزان گرفت وضع شب و روز را

حمل زماهی ربود مهر دل افروز را***عید بسر بر نهاد افسر فیروز را

داد به عدل انتظام ،خالق لیل و نهار

**شایگان**

 بهار در قرآن

وَمِنْ آیَاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ  إِنَّ الَّذِی أَحْیَاهَا لَمُحْیِی الْمَوْتَى  إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ **سوره مبارکه فصلت-آیه39**

و از [دیگر] نشانه‏هاى او این است که تو زمین را خشک و بى‏گیاه مى‏بینى ، پس هنگامى که باران بر آن نازل مى‏کنیم ، به شدت به جنبش درآید و نشو و نما کند . بى‏تردید کسى که زمین مرده را زنده کرد ، یقیناً مردگان را زنده مى‏کند ؛ زیرا او بر هر کارى تواناست .«39»

یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ کُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَغَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَیِّنَ لَکُمْ  وَنُقِرُّ فِی الْأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُکُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ  وَمِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى وَمِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلَا یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئًا  وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ**سوره مبارکه حج-آیه5**

اى مردم ! اگر درباره برانگیخته شدن [پس از مرگ] در تردید هستید ، پس [به این واقعیت توجه کنید که] ما شما را از خاک آفریدیم ، سپس از نطفه ، سپس از علقه ، سپس از پاره گوشتى با آفرینشى کامل یا غیر کامل آفریدیم تا براى شما روشن کنیم [که ما به برانگیختن مردگان تواناییم] ؛ و آنچه را مى‏خواهیم تا مدتى معین در رحم‏ها مستقر مى‏کنیم ؛ آن گاه شما را به صورت کودک [از رحم مادر] بیرون مى‏آوریم تا به قدرت فکرى و نیرومندى جسمى خود برسید . و برخى از شما [پیش از فرتوتى] قبض روح مى‏شود ، و برخى از شما را به پست‏ترین دوره عمر [که نهایت پیرى است] برمى‏گردانند تا در نتیجه از دانشى که داشتند چیزى ندانند . و [از نشانه‏هاى دیگر قدرت ما اینکه] زمین را [در زمستان] خشک و افسرده مى‏بینى ، پس چون آب [باران] را بر آن نازل مى‏کنیم ، مى‏جنبد و نشو و نما کند و از هر نوع گیاه تر و تازه و بهجت انگیزى مى‏رویاند .«5»

وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا  کَذَلِکَ النُّشُورُ **سوره مبارکه فاطر -آیه9**

خداست که بادها را فرستاد تا ابرى را برانگیزند ، در نتیجه ما آن را به سوى سرزمین مرده راندیم و زمین را پس از مردگى‏اش به وسیله آن زنده کردیم ؛ زنده شدن مردگان هم این‏گونه است .«9»

وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ **سوره مبارکه جاثیه-آیه 5**

و در رفت و آمد شب و روز و آنچه را از رزق [چون باران و برف] از آسمان نازل کرده و به وسیله آن زمین را پس از مردگى‏اش زنده کرده است ، و در گرداندن بادها [از سویى به سویى] براى مردمى که تعقّل مى‏کنند ، نشانه‏هایى است .«5»

راست گفت خداوند بلند مرتبه و بزرگ.

لطفا در صورت کپی برداری  از شعر ،منبع ذکر گردد.شایگان.