اگر تمام روزهایمان در مصیبت امام حسین (علیه السلام) و یاران باوفایشان سوگوار باشیم ، خداوند میداند که باز هم کم است.کربلا را باید هر روز زنده داشت و کربلا یک ماه نیست ؛ یک عمر است.

گر چه در فصل بهار و عید نوروز هستیم ولی دلم برای محرم تنگ است ،دلم برای کربلا تنگ است ، برای شش گوشه؛ دلم تنگ است.قبلا هم گفته بودم آقا ؛ مریضها را می آورند آنجا که شفایشان دهی ولی من را نمی آورند ، چون راهمان دور است، آقا دل بیمارم را کجا ببرم بگویم امام حسین (علیه السلام) میخواهد؟

لااقل محرم که میشود ، همه جا بوی کربلا میگیرد ،هر روز را لحظه شماری میکنم تا محرمی دیگر بیاید و بوی آشنای تو ....آه...کربلا...237 روز دیگر...

*شه کشته،همه سپاه کشته***یک طایفه بی گناه کشته*

*صحرا همه لاله زار گشته***یک کشته،دوصدهزار کشته*

*باغی گل و سرو بار داده***گل ریخته؛سروها فتاده*

*گلها همه خون ناب خورده***افسرده و آفتاب خورده*

*هر گوشه تنی هزار پاره***صد پاره یکی هزار باره*

*هر سوی که شد کسی خرامان***خون شهدا گرفت دامان*

*سرها زبدن جدا فتاده***سرگشته به پیش پا فتاده*

*صحرا تن کشته سر بسر بود***از تن سر کشته دربدر بود*

*گفتند که یارب این چه حال است***این واقعه خواب یا خیال است*

*اینان که زسر گذشتگانند***آدم نه مگر فرشتگانند*

*گر آدمی از چه سر ندارند؟***ورخود ملک از چه پرندارند؟*